Un amanecer peculiar
Pues despues de la aventura de Völklingen el dia se desarrollo con cierta tranquilidad, que amenazaba con extenderse a la noche... ningun plan definido, Marinha con la intencion de irse a tomar una cerveza por ahi, la visita de la hermana de Patri planteba algunas bajas...Pero como siempre esas cosas se deciden por si solas. Un reducido grupo (lease Marinha, Esteban, Dani y yo) tomaba algo en mi habitacion, mientras miraba la tipica peli erotica del sabado noche, cuando se opta por ir al cumpleanhos de un tal Matie, un frances que conocia de vista una parte aun mas reducida del grupo en cuestion.
El grupo ya animado se dirige a la WG donde se celebra la fiesta... bueno, concretamente se dirige a la calle donde deberia estar la fiesta en cuestion, con la esperanza de que este lo suficientemente animada como para reconocer el edificio. Milagrosamente nos orientamos por la ciudad y topamos con la calle... buscamos un edificio con luces en la ultima planta... bingo (o eso creemos al menos).
Dani todo confiado se dirige al telefonillo mientras nos dice "Ya me encargo yo...". Sin embargo, no le prestamos mayor atencion al detalle hasta que escuchamos su sorprendente saludo: "Guten Abend. Polizei", que como imaginareis significa "Buenas noches. Policia". Y ante el perfecto acento de Dani, ensayado hasta la saciedad con estas tres palabras, escuchamos murmullos entrecortados a traves del telefonillo, y una voz temblorosa que indicaba que bajaba enseguida. La cara del responsable del cumple, al abrir la puerta y ver al grupo de espanholos graciosos, paso de un palido asustado a una ira contenida mezclada con un alivio evidente. Como se suele decir, entrada triunfal.
La fiesta se desarrollo como se suelen desarrollar este tipo de fiestas... mucho alcohol... charlas... tonterias varias... algunos bailes con la musica espanhola que Javi se habia llevado en el portatil...
Haciendo caso al dicho de que una imagen vale mas que mil palabras pongo algunas fotos que muestran el desarrollo de la misma.

Aqui se puede apreciar como Dani hace uso de toda su capacidad de conviccion para intentar ligar con una pija del master, a sabiendas que tenia novio. Ya veis que mi corbata dio mucho juego, aunque no se exactamente en que momento de la noche nos decidimos a cogerla.

El merito no esta en lo de las bolas, sino en el hecho de hacerlo bebido y con un pitillo en la boca, por supuesto.
Realmente hay que reconocer la valentia de Javi al transportar el portatil colgado del hombro a traves de medio Saarbrücken. Y digo esto no por la inseguridad ciudadana, ya que es menos probable que te lo manguen en una calle chunga de aqui, que frente a una comisaria espanhola; sino por el hecho de saber a priori que el iba a volver a casa en un estado lamentable... con el consiguiente peligro para el portatil.

Javi tajado, y el griego del master tan gay como siempre... fotos para sobornar.
Hablando de la vuelta a casa...
A cierta hora ya quedabamos practicamente los de siempre, por lo que nos empezamos a plantear la necesidad de volver a casa. Asi que alla nos fuimos Dani, Javi, yo, y un aleman espontaneo, que debia de conocer a Javi porque iban charlando... El espontaneo ya estaba experimentado en esas lides y nos comento que habia una pasteleria que abria a esas horas y que prepara unas napolitanas de la ostia (napolitanas que aqui se llaman choco-croissant, curioso el idioma).
Logicamente nos apuntamos a la idea, asi que despues de comprar un par de las susodichas y de evitar que Javi mangara un taburete en la pasteleria (que el insistia era posible mangar, a pesar de estar llena de gente que posiblemente conocian a los duenhos) nos dirigimos a lo que parecia un atajo a la casa del aleman.
El atajo en cuestion se metia a traves del patio de un supermercado, que acababa en una valla, que por supuesto habia que trepar... pero la cuestion es que la ruta no tenia como fin alcanzar la casa del susodicho, sino que se dirigia simplemente al tejado del supermercado... un lugar tranquilo donde el aleman dijo que venia con los colegas a fumar de vez en cuando.

Aqui algunas fotos de tan memorable hazanha
A todo esto ya empezaba a despuntar el sol mientras comodamente sentados nos tomabamos las napolitanas. Y en esto Javi abre su ordenata, que habia acarreado hasta tan pintoresco sitio, para poner musica ambiente.
Conclusion: la mejor forma de acabar una noche es bailar el Guantalamera a unos seis metros de altura mientras el amanecer clarea el horizonte.
PD. En realidad la noche acabo media hora despues mangando unas cuantas luces de obra, pero eso ya no se sale de lo habitual, asi que ya paso de describirlo... sin embargo en el proximo Post hablaremos sobre el choque cultural que se produce en estos casos.
Cumpleanhos de Mathieu [bLog de Esteban]
8 Comentarios:
Fran (esto dos nomes e ambiguo). Encantoume o teu desbarre sobre o equilibrio das Forzas, e o seu control do SEXO.... pero Deus queira que non tenhas razon, e que acaben dominando o mundo.
E como esta o de Fraga? Suponho que ganhara coma sempre, non?
Zalo que dia ves pa españa?...cal e a tua direccion postal pa mandarche a invtacion(por se non chegas a tempo),polo menos que a teñas de recuerdo,(para posavasos,ou algo asi..)veña vemosnos!.keda 1 mes e 15 dias!!
Vicente, que isto tamen o le Gachan, asi que non creo que sea o mellor llugar pa organizar o do regalo.
Gachan (non leas o anterior ;-), pois eu volvo o 27 asi que suponho que non hai problema e podo participar na (espero) fantastica ceremonia.
E a direccion de aqui, de verdade que me faria ilusion recibila invitacion eiqui, e:
Gonzalo Vazques-Vilar
App D-115 Dudweilerstr. 93
66111 Saarbrücken
Alemania
(Notese o de Vazques, jej)
En canto o do ano que ben, pois tenho un milleiro de dudas... porque por unha parte xa pedin unhas practicas aqui pa volver (se todo segue ben). Pero tamen deberia empezar a traballar... ummm, a ver que decido.
Pois ainda non habia mirado a noticia, vaia... e de todos modos, non recupera a maioria absoluta co voto emigrante? Espero que me tenhas informado aqui.
Sejo, sintoo, pero o proximo pst tera que esperar ata mercores ou xoves... que non tenho tempo nin para irme a tirar o sol... ainda que co puto calor que fai tampouco apetece, vaia.
Vou currar un pouco.
Eso digo eu... que dado que xa me estaba quedando sopa enriba do teclado pois pasin por aqui a ler un Megatexto.
Ainda pudendo pecar de inculto pido que alguen me aclare o da "Lei de Hont"... que esta moi ben nomear cousas para despois pasar de aclaralas. Eu tamen sei: plataforma MHP, ADA, JSP, transformacion XSLT...
PD. Esto non e unha critica, senon unha peticion.
Buff... estanme caendo goterons de suor enriba do teclado, tenho sono e ainda me queda moito que ler en aleman, asi que solucion Salomonica: marcho para a casa a durmir, e espero sonhar en Aleman. Ta outra.
PD. Falando de sonhar en aleman, enterinme de que falo en aleman mentres durmo... credes que xa estou tolo?
Hola a todos!!que animalada de gygatextos. Levoume case 40 minutos poñerme ó día lendo akí, cara esta kk de pantalla que me está fundindo os ollo, logo de, iso sí, as oito horas de traballo de hoxe a mañan... pero mola, non me queixo, pq disque sarna con gusto non pica, non?en fin, que non sei que dicir, pq tería moitísimas cousas que comentar e tamén de darlle a alguén a oportunidade unha vez máis de chamarme demagogo...juajua. Si é que cando me pitaban os oidos...por algo era, e a parte, un sempre se entera de algo inda que non queira. En fin. Weno, e zalo, vaia vidorra que te éstás pejando, non?sí señor. Fas cousas que creo que akí non farías na vida, digo eu. Home, eu xa flipei cando che vin saltar unha valla (desas que empregan nas obras de carretera) o día do albariño, cando ias ben cocido e caiches en plancha pa tras... molou, ou fliparia maáis mora cando che viu sangrar polo nariz e boca cando caiches do muro indo pa tua casa... pero hai que recoñecer que cada día te superas cada vez máis...jejejejjj. E o de traballar... pasa de todo tío. Mentres che sigan pagando o estar ahí e ti non teñas remordimientos de conciencia, sigue, os anos que seña, ti trankilo.Así tamén nos das a oportunidade de ir algún día facerche unha visita.
Bueno, na máis, que so quería saudar. Veña, e a ver se os de aquí nos vemos máis a miudo, que non sei vos, pero sí se nota cando os colegas andan lonxe. Agora entendo a vicente cando pola semá se aburre, ou se aburría, vaia, agora xa non sei. Animos!!!! chau
Manhan marcho para Munich, e esto ainda sen actualizar (debido a que me falta unha foto dunha mesa e dun taburete: un sinsentido, non!)...
Por outra parte xa sabedes que eu son a persona menos organizada do mundo... pero as circunstancias estanme obrigando a cambiar. Outro dia xa vos conto, que xa sei que sodes uns cotillas.
Fran... e tamen quero fotos das vosas festas, que sempre hai algunha camara dixital por ahi, ok?
La voz de desesperacion de Vicente:
- Venir! por favor! Me estoy muriendo de aburrimiento...
Publicar un comentario
<< Home