Vasos de plastico
Mais cousas sobre os cuadriculados.Hoxe temos unha festa de Navidade na HTW, desas que empezan as 6 da tarde, con villancicos alemans e cousas asi... e dicir, que non vai estar moi ben, pero temos que asistir por eso de facer vida social cos nosos protectores.
Para esta festa habia 800 euros de presuposto que non se nos permitiron repartir o noso gusto, xa que nese caso 760 irian para alcohol, esta claro. Vaia, que suponho que habera comida, moitos adornos (os alemans encantanlles) e algo de bebida.
Pois no ultimo mail a organizadora (alemana por suposto) informanos sobre o lugar e a hora do importante evento. E nunha PD dinos que temos que levar os nosos vasos para que haxa menos que lavar.
Loxicamente eu considerin que esto era un erro de traduccion pola minha parte, pero despois de releelo un par de veces, cheguin a conclusion de que o mellor non conhecia a existencia dos vasos de plastico... o que era bastante improbable xa que os venden en calqueira supermercado.
Cando salia da HTW, ainda dandolle voltas o do mail atopome coa organizadora e preguntolle sobre a cuestion, o que me responde que si que conhece os vasos de plastico... pero que hai que ser respetuosos co medio ambiente.
Iba falando con ela e xa na parada do bus atopamonos con outro par de espanholes, que o primeiro que lle din tamen e por que narices non compramos vasos de plastico si temos 800 euros...
Vaia, que eu penso levar un vaso de plastico. A ranhala.
posted by _zarr_ @ 3:01 p. m.
1 Comentarios:
Xa e luns, polo que podo completa-la historia.
A festa, como se esparaba, foi sosa e aburrida. Ademais eu cheguei tarde e sen vaso (que mo habia olvidado)... pero para o meu alivio, a tipa pensarao mellor e si que habia vasos de plastico.
Despois da bulla por chegar tarde (incluso sendo unha festa, bff) dame unha tarxeta con moito texto en aleman, que eu lle pedin me resumira. Pois nada, a tipa dase a volta e eu gardo o papel no bolsillo.
Ataco os restos de pizza, e cando a organizadora se da conta de que non vou ler o papel, pois venme a explicar o rollo, que resultaba ser o tipico do amigo invisible (alegria padre).
O mellor momento foi cando me di Dani (o que fixera os cds de musica "navidenha"):
- Agora veras...
Parouse a musica e soou a voz de Torrente coa sua frase:
- Y ahora que?, nos hacemos unas pajillas?
Risas xerales dos hispanofalantes, cara de desconcerto dos extranxeiros, e cara de preocupacion da organizadora, que preguntaba: que dixo?, que dixo?
Hubo un par de momentos interesantes mais que xa vos contarei. Que agora vou comer, hoxe por horario espanhol.
Publicar un comentario
<< Home